شعور ناشناخته

شعور ناشناخته

مطالعه و تحقیق در ارتباط با موجودات هوشمند غیر بشری از دیدگاه وحی ، علم و مستندات واقعی
شعور ناشناخته

شعور ناشناخته

مطالعه و تحقیق در ارتباط با موجودات هوشمند غیر بشری از دیدگاه وحی ، علم و مستندات واقعی

تحقیق پیرامون فهم سبع سماوات/السماوات السبع/ السماوات و الارض۴

             

تحقیقی علمی پیرامون فهم معانی سبع سماوات/السماوات السبع/ السماوات و الارض از دیدگاه وحی در قرآن

- قسمت آخر

بررسی شواهد فرضیه سوم


توجه: فرض ذیل شاید برای اولین بار است که توسط این مقاله طرح می شود:

  منظور از هفت آسمان(سبع سماوات/السماوات السبع ) ، هفت  سیاره غیر از زمین در  منظومه شمسی است.

سوره ۷۱: نوح -15 و 16

أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا - وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا

آیا نمی‏دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده ؟ و ماه را در میان آنها مایه روشنائی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است.  

   

الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا... /سوره ۶۷: الملک - 3

آیا قرآن، سبع سماوات را، هفت سیاره غیر از زمین در منظومه شمسی معرفی می کند؟ و با کره ی ارض جمعا هشت سیاره خواهند بود که خورشید در میان آنهاست؟

 

اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ.../سوره ۶۵: الطلاق -12

آیا سبع سماوات، هفت سیاره ی جوی( گازی شکل) همانند مشتری(مشتری مانندها)بوده و زمین و زمین مانندها نیز در منظومه ما و سایر منظومه های فراخورشیدی به تعداد معتنابهی پراکنده اند؟ 

مقدمه

هدف ار طرح این مقاله اینست که بتوانیم با تدقیق در آیات وحی و متون علمی/ نجومی حاضر ، فرض دو مطلب را پایه ریزی نمائیم:

فرض اول: هر جا در قرآن سخن از السماوات و الارض به میان می آید، هدف، منظومه ای  سیاره ای ست که خورشیدی در میان آن فروزان است.

(البته منظومه ی محل سکونت ما به این شکل و با این تعداد سیارات و اقمار پدید آمده و در سایر منظومه های فرا خورشیدی سیارات، در بینهایت اشکال متفاوت چه در کهکشان راه شیری و چه در سایر کهکشانها پدیدار شده است).

فرض دوم:هر جا سخن ازسبع سماوات/السماوات السبع به میان آمده است، منظور، هفت سیاره ی درون منظومه ای است که  ربطی به لا یه های جوی محاط بر پوسته ی زمین ندارد.

(چرا که الله تعالی کرات با عظمتی همچون مشتری و زحل را بدون ذکر در کتاب محکم رها نمی کند و به جو و لایه هایی اشاره کند که در هم تنیدگی آنها به شکلی است که انطباق هفت لایه با آن چندان تطابقی ندارد. لذا از جو زمین تنها با نام سماء/السماء یاد می شود که دلائل در جای خود ذکر شد).

فرض دوم در دو شاخه می تواند امتداد یابد: 

شاخه ی اول اینکه هفت سیاره ی منظومه شمسی(چه مشتری مانند و چه زمین مانند) را ترجمه و مصداق سبع سماوات/السماوات السبع بپنداریم.

شاخه ی دوم اینکه مشتری مانندها را در ترجمه ی سبع سماوات/السماوات السبع  آورده و زمین مانندها را نیز در ترجمه ی من الارض مثلهن  بپذیریم(البته این فرض فعلا ضعیف است).

در ادامه ی مقاله کلیه ی مفروضات بالا بررسی خواهد شد.

بررسی فرض اول: هر جا در قرآن سخن از السماوات و الارض به میان می آید، هدف، منظومه ای  سیاره ای ست که خورشیدی در میان آن فروزان است.

تشکیل منظومه ی شمسی

فهم تشکیل و تحول منظومه ی سیاره ای طی قرون متمادی برای عامه و ستاره شناسان منشاء اعجاب بود. نظریه های پیش از کوپرنیک، تحت تاثیر  بطلمیوس براین باور بودند که زمین مرکز عالم است و بنابراین تشکیل زمین طبیعتا به تشکیل عالم ارتباط داده می شد.(منشاء سیارات_ تالیف I.P.Williamsترجمه تاج الدین بنی هاشم-ایرج ملکپور).

فیلسوف بزرگ آلمانی ایمانوئل کانت (Immanuel Kant) نخستین فرضیه قابل قبول علمی را درباره اصل پیدایش منظومه شمسی طرح ریخت و پس از وی ریاضیدان بزرگ فرانسوی بنام پریسمون دو لاپلاس (Pierre Simonde Laplace) آن فرضیه را تکیمل کرد.

وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ/سوره ۲۱: الأنبیاء - 33

او کسی است که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید که هر یک از آنها در مداری در حرکتند.

خورشید و هشت توله ی درخشان

امروزه با پیشرفت علم و ابزارآلات رصدی- اپتیکی و گسترش دامنه دید در طول موجهای مختلف، دانش و شناخت بشر از تحول منظومه سیاره ای متحول گشته است.

دو فرضیه ی غالب تشکیل سیارات عبارتند: از تشکیل منظومه ی سیاره ای  از بهم پیوستگی  و دیگری  تشکیل منظومه ی سیارات در دیسک غبار ستاره ی غول آسای منفجر شده.

لکن هنوز نظریه ی نهائی برای منشاء سیارات برگزیده نشده است.

أَوَلَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا.../ سوره ۲۱: الأنبیاء - 30

آیا کافران ندیدند که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند و ما آنها را از یکدیگر باز کردیم ؟

نظر و فرض غالب مقاله بر این امر استوار است که هرجا در قرآن سخنی از السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ به میان آمده، هدف و منظور از آن صرفا منظومه های خورشیدی و خصوصا منظومه


 ی شمسی  است. یعنی قرآن، جهان را با سنگ بنای السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ معرفی کرده است. و هر کهکشان از مجموعه ای از کلونی های السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بوجود آمده اند. البته  علم ستاره شناسی نیز امروزه ، هر کهکشان را مهد میلیاردها منظومه ی فراخورشیدی دانسته است.

در آیه ی ذیل به انسان و جن تاکید می شود که از اقطار منظومه ی شمسی نمی توانند خارج شوند مگر با نیرو- البته این نیرو برای انسان می تواند از سوخت جامد و یا سوخت مایع ، نیروی هسته ای، نیروی خورشیدی، نیروی پلاسما و یا ترکیبی از آنها باشد:

یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ/سوره ۵۵: الرحمن -33

ای گروه جن و انس! اگر می‏توانید از مرزهای السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَبگذرید، ولی هرگز قادر نیستید مگر با نیروئی .

در آیه ی فوق به راحتی درک خواهد شد که منظور از اقطار السموات و الارض همان کرانه ی منظومه ی شمسی است.

شاید سوال شود منظور آیه ی فوق اقطار و لایه های جوی زمین است؟ دلایل رد انطباق با لایه های جوی  سابقا ذکر شد لکن جهت اطمینان بیشتر به آیات زیر توجه فرمائید:

سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَاء وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ

وَرُسُلِهِ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ/سوره ۵۷: الحدید - 21

بر یکدیگر سبقت گیرید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتی که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است، و آماده شده برای کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آورده‏اند، این فضل الهی است به هر کس بخواهد می‏دهد، و خداوند صاحب فضل عظیم است.

وَسَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ/سوره ۳: آل عمران - 133

شتاب کنید برای رسیدن به آمرزش پروردگارتان؛ و بهشتی که وسعت آن، آسمانها و زمین است؛ و برای پرهیزگاران آماده شده است.

همانطور که ملاحظه می شود مسلما پهنه ی بهشت السَّابِقُونَ می تواند به اندازه عرض منظومه ی شمسی باشد که لِلْمُتَّقِینَ فراهم شده است. و پهنه ی بهشت اصحاب یمین به اندازه ی حجم زمین و آسمانش است که لِلَّذِینَ آمَنُوا آماده شده است و کم فضائی نیست!

و پهنه ی تحرک مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ به اندازه ی غل و زنجیری به طول سَبْعُونَ ذِرَاعًا است که به آن بسته شده اند(سوره ۶۹: الحاقة -25-30-32).

به هر حال جنتی که عرض آن السَّمَاء وَالْأَرْضِ است با جنتی که عرض آنالسَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ است مسلما تفاوت دارد. و نمی توان هردو را به یک معنی گرفت. اگر بپذیریم که سهم السابقون در دریافت پاداش از سهم اصحاب یمین بیشتر است، شاید بتوان پذیرفت که وسعت السموات و الارض(منظومه ی شمسی) از وسعت السماء و الارض(حجم کره ی زمین و آسمانش) بیشتر خواهد بود.

شکل گیری منظومه شمسی حدود 5 میلیارد سال پیش ، از ابری(سحابی) متشکل ازگاز و غبار بین ستاره ای (حاصل از مرگ ستاره ای غول پیکر) ، آغاز گردید.

آنچه از وحی درک می شود، زمین در دو دوره پدید آمده است و تکامل ارزاق و برکات آن در چهار دوره/سوره ۴۱: فصلت - 9 الی 10:

قُلْ أَئِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ...

بگو: آیا شما به آن کسی که زمین را در دو یوم آفرید کافر هستید؟...

وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِن فَوْقِهَا وَبَارَکَ فِیهَا وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ...

او در زمین از فراز آن رواسی قرار داد، و برکاتی در آن آفرید، و مواد غذائی مختلف آن را مقدر فرمود، اینها همه در چهار یوم بود...

ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء وَهِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ اِئْتِیَا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ /سوره ۴۱: فصلت - 11

سپس اراده آفرینش آسمان فرمود در حالی که به صورت دود بود، به آن و به زمین دستور داد بوجود آئید و شکل گیرید، خواه از روی اطاعت و خواه اکراه! آنها گفتند: ما از روی طاعت می‏آئیم!

جاذبه باعث انقباض ابر (سحابی)شده و کره متراکمی از گاز در مرکز ابر بوجود آورد. جاذبه همچنین باعثدوران هر چه سریعتر ابر شد. هنگام دوران، مواد موجود در ابر، پهن شده و حلقه ای به وجود آمد که نواحی متراکم مرکزی را در بر می گرفت. سرانجام در این ناحیه ی متراکم ، گرمای لازم برای وقوع واکنشهای هسته‌ای فراهم گشت و بدین ترتیب ، ستاره ی خورشیدبوجود آمد. اعضای کوچکتر منظومه شمسی از مواد موجود در این حلقه بوجود آمدند. این اعضاء عبارتند از سیارات گازی ، سیارات زمین مانند/سنگی، سیارکها، اقمار،سیارات دنباله دار یخی و شهابسنگهای خرد و کلان.

تا اینجا پذیرفتیم که منظور از السماوات و الارض، منظومه ی خورشیدی است و نحوه ی تشکیل آنرا با آیات مربوطه تدقیق کردیم. اکنون به فرض بعدی مقاله می پرداریم:

فرض دوم:هر جا سخن ازسبع سماوات/السماوات السبع به میان آمده است، منظور، هفت سیاره ی درون منظومه ای است که  ربطی به لا یه های جوی محاط بر پوسته ی زمین ندارد.

شاخه ی اول اینکه هفت سیاره ی منظومه شمسی(چه مشتری مانند و چه زمین مانند) را ترجمه و مصداق سبع سماوات/السماوات السبع بپنداریم.

یاد آوری:

24 آگوست 2006، اعضاء انجمن بین المللی نجوم با تعریف خصوصیات یک سیاره، نام پلوتو را از لیست سیارات منظومه شمسی حذف کردند. بدین ترتیب نام پلوتو در لیست سیارات کوتوله قرار گرفت. و منظومه ی شمسی از 9 سیاره به هشت سیاره تقلیل یافت.

در این مبحث قصد ما این است که درجه انطباق زمین و هفت سیاره مورد تایید انجمن بین المللی نجوم را با  الارض/من الارض مثلهن  و  سبع سماوات/السماوات السبع تدقیق نمائیم.

به خلقت زمین و ارزاق آن در آیات 9 و 10 پرداخته شد، حال در آیه ی 12 نحوه ی خلقت سایر سیارات را که همزمان با زمین شکل گرفتند را شرح می دهد/ و الله اعلم:

فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَأَوْحَى فِی کُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ/سوره ۴۱: فصلت -12

در این هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و آنچه را می‏خواست در هر آسمانی مقدر فرمود، و آسمان پائین را با چراغهای (ستارگان) زینت بخشیدیم و با حفاظی حفظ کردیم، این است تقدیر خداوند دانا.

·     پرسش اساسی را اینگونه مطرح می کنیم که آیا هفت آسمان سماوی تحت عنوان سبع سماوات/السماوات السبع که طبق اعجاز الهی صرفا هفت بار نیز در قرآن تکرار شده است، می تواند هفت سیاره ی سماوی ، غیر از زمین در منظومه شمسی باشد؟

آنچه در تحقیقات بشری نسبت به طبقه بندی  سیارات(کرات سماوی) تا به امروز به ثبت رسیده است، عبارتند از:

طبقه بندی نوع اول

در این تقسیم بندی، هشت سیاره منظومه شمسی /کرات سماوی توسط دانشمندان به دو گروه تقسیم شده است

 - سیارات زمین مانند(چهار سیاره) : عطارد، زهره زمین و مریخ سیارات زمین مانندند .


قُلْ أَئِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ.../سوره ۴۱: فصلت -9

بگو: آیا شما به آن کسی که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید؟

 

چهار سیاره داخلی در ابتدای خلقت به سادگی در حالت مذاب، گازهای خود را از لابلای سنگها از دست دادند.عطارد با گرانش اندک، نتوانست هیچ گازی (جوی)را در خود نگه دارد. مریخ نیز از این قاعده مستثنی نبود و لایه نازک گاز دو اکسید کربن آنرا نمی توان جو نامید! دو سیاره زمین و زهره دارای نیروی گرانش قوی تر بودند که توده ی جوی با ارتفاعی کم را توسعه دادند. سیلیکاتها و سایر کانیهای موجود در زمین مانندها زیر پای بشر را محکم ساخته است!


 - سیارات مشتری مانند(چهار سیاره) : مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، سیارات مشتری مانندند و گازی/جوی.

فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ.../سوره ۴۱: فصلت -12

در این هنگام آنها را به صورت هفت سموات در دو روز آفرید،...

   سیارات خارجی با دارا بودن اتمسفر دهها هزار کیلومتری، تفاوت خویش را نسبت به سیارات زمین مانند آشکار می کنند و به راستی در زمره کرات گازی/جوی قرار می گیرند.

تکوین سیارات غول پیکر خارجی(مشتری مانندها) می بایستی همزمان با سیارات داخلی (زمین مانندها) شروع شده باشد. این تکوین چه برای مشتری مانندها و چه زمین مانندها از دید وحی در دو دوره رخ داده است(فی یومین ). تکامل مشتری مانندها، الگوئی از تشکیل منظومه خورشیدی را نمایان می کنند، بطوریکه منظومه های اقماری کوچکی را نیز پذیرا شده اند!


وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا/و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم./سوره ۷۸: النبأ -12

اگر ساکن زمین در منظومه شمسی خودمان باشیم، براستی بالای سر ما هفت کره ی سماوی/آسمانی خواهند درخشید!

بدین ترتیب بدون احتساب سیاره زمین، جمعا هفت سیاره؛ در این طبقه بندی شناسائی و تفکیک شده است.

طبقه بندی نوع دوم 

این طبقه بندی بر اساس فاصله از خورشید برای سیارات منظومه شمسی صورت پذیرفته است:

 - سیارات زیرین (سفلی) : عطارد و زهره به دلیل اینکه از زمین به خورشید نزدیکترند به سیارات زیرین موسومند(دو سیاره).

 سیارات زبرین علوی : مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون که از زمین به خورشید دورترند به سیارات زبرین موسومند(پنج سیاره).

در این طبقه بندی نیز بدون احتساب سیاره زمین، جمعا هفت سیاره به رسمیت شناخته شده است.

بدین ترتیب تا کنون در تقسیم بندی منجمین ، غیر از زمین، هفت سیاره ( کرات سماوی )بر فراز یکدیگر در منظومه شمسی کشف شده که در هر کدام امری جاریست و بر گرد خورشید در گردشند و تعداد آن منافاتی با آیات ندارند چرا که آیات الهی نیز غیر از زمین به هفت سموات اشاره دارد.

- باتوجه به فرض دوم در شاخه ی اول، آیا می توان به این جمع بندی رسید که آیات وحی ، سبع سماوات را، هفت سیاره غیر از زمین در منظومه شمسی معرفی می کنند(چه زمین مانند و چه مشتری مانند)؟


هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُم مَّا فِی الأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ/سوره ۲: البقرة -29

او خدائی است که همه آنچه (از نعمتها) در زمین وجود دارد، برای شما آفریده سپس به آسمان پرداخت، و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود و او به هر چیز آگاه است.

- چنانچه هفت آسمان را هفت سیاره غیر از زمین بر بالای سر خود بدانیم و فرقی نکند که این سیارات زمین مانند باشند(عطارد،زهره، مریخ) و یا مشتری مانند(مشتری،زحل، اورانوس، نپتون) و شرط ما این باشد که کرات مذکور بر گرد خورشید در چرخش باشند، آنگاه باید پذیرفت که کشفیات و طبقه بندی 24 آگوست 2006، اعضاء انجمن بین المللی نجوم به همان جمع بندی وحی رسیده است.

اگر بپذیریم که در منظومه ما هفت کره ی آسمانی/سماوی (=سیارات عطارد، زهره، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، نپتون)بعلاوه زمین دور خورشید می چرخند و منظومه شمسی را تشکیل داده اند؛ آیا نمی توان پذیرفت که در منظومه های فرا خورشیدی سماوات و من الارض مثلهن، فراوان یافت شود؟(در مقاله ای جدا به این موضوع خواهیم پرداخت)

در فرض دوم و شاخه ی اول، انطباق علوم بشری با آیات وحی کامل بود و تناقضی پدید نیامد. اکنون در ادامه ی 

فرض دوم به شاخه ای دیگر می پردازیم و درجه ی انطباق آنرا بررسی می کنیم:

ادامه ی فرض دوم

شاخه ی دوم اینکه مشتری مانندها را در ترجمه ی سبع سماوات/السماوات السبع  آورده و زمین مانندها را نیز در ترجمه ی من الارض مثلهن  بپذیریم(البته این فرض فعلا ضعیف است).

آیا منظور از سبع سماوات، هفت سیاره ی گازی شکل همانند مشتری(مشتری مانندها)بوده و زمین و زمین مانندها نیز در منظومه به تعداد معتنابهی پراکنده است(چه بر محور خورشید و چه بر مدار سیارات )؟


اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ.../سوره ۶۵: الطلاق -12

خداوند کسی است که هفت آسمان را آفرید و از زمین نیز همانند آن را، فرمان او در میان آنها پیوسته نازل می‏شود...

چنانچه هفت آسمان(سبع سماوات/السماوات السبع) را، کراتی گازی شکل، شبیه مشتری (مشتری مانند) فرض کنیم و بپذیریم که به خاطر عمده بودن جو گازی شکل آنها و کوچک بودن هسته جامد، سیارات جوی و یا سماوی نامیده شده اند، پس علاوه بر مشتری با سه سیاره گازی شکل دیگر شامل زحل، اورانوس و نبتون، جمعا چهار سیاره گازی یا سماوی داریم که در صورت اضافه شدن دو استثناء بنامهای زهره با توده ابرهای ضخیم( و غیر قابل مشاهده بودن سطح آن) و تیتان (قمر زحل، دومین قمر بزرگ منظومه ی شمسی با جوی چهار برابر جو زمین و سرشار از نیتروژن/متان و اتان) به عدد شش سیاره ی گازی می رسیم و باز هم به عدد هفت نخواهیم رسید و فر ضیه با اشکال روبرو می شود! به هر جهت در صورت تایید این نظریه، می بایست علاوه بر غولهای گازی مشتری، زحل، اورانوس و نپتون و استثنائاتی همچون زهره و قمر تیتان، یک سیاره گازی شکل دیگر را رصد و کشف نمائیم تا انطباق قرآنی سبع سماوات/السماوات السبع را با هفت سیاره ی گازی/جوی به اثبات بنشینیم. این کار بسیار مشکل و دور از ذهن به نظر می رسد، چرا که ویجر ها (1 و 2 ) با خروج از منظومه شمسی، ورای نپتون را عاری از هر سیاره گازی شکل گزارش کرده اند. از طرفی، کشفیات منجمین نیز ورای پلوتو را به کمربند کوئی پر و ابر اورت(زباله دان سیارکهای دنباله دار) اختصاص داده اند!  لکن در ارتباط با زمین مانندها  (  و من الارض مثلهن )مشکلی پیش نمی آید(البته چنانچه از مبحث حیات در برخی از سیارات درون منظومه ی شمسی صرف نظر نمائیم ). چرا که تعدادی، ذکر نشده است؛ و هر کره آسمانی که دارای سیلیکات و مواد معدنی و پوشش پوسته ای زمین مانند باشد را(صرف نظر از حضور حیات در آن)می توان در زمره زمین مانند ها طبقه بندی نمود. برخی زمین مانندها بر گرد خورشید و برخی نیز بر گرد سایر سیارات(غول پیکر گازی) در گردشند. همانطور که پیش تر ذکر آن رفت این شاخه از فرض دوم فعلا با توجه به عدم وجود مدارک کافی ضعیف طبقه بندی می شود.

جمع بندی:

در هم آمیختگی کد کلمات  السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ و سَبْعَ سَمَاوَاتٍ و سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا و جَعَلَ الْقَمَرَ


فِیهِنَّ  و جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا  و پدیدار شدن هفت آسمان  فِی یَوْمَیْنِ و پدیدار شدن زمین  فِی یَوْمَیْنِ و حرکت


همه آنها کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ و هِیَ دُخَانٌ و عبور از  أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ و  مِنَ الْأَرْضِ


مِثْلَهُنَّ  یک محقق آشنا با قرآن و نجوم  را به این سمت سوق می دهد که این کد کلمات، مسلما مبحثی پیرامون  منظومه ی شمسی و اجزاء آن شامل اقمار، سیارات و سایر پدیده های موجود در آنرا گشوده است.

البته آیات به صراحت اشاره دارند که سراج (خورشید) در بین سیارات واقع شده است:


 -تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاء بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُّنِیرًا/سوره ۲۵: الفرقان - 61

پر برکت است آن که در آسمان، بروجی(سیارات) را قرار داد و در میان آن چراغ روشن و ماه تابانی آفرید.

آیا سراج خورشید نیست؟ آیا آیات، خود را به شیوائی ترجمه نمی کند؟

...وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا/سوره ۷۱: نوح - 16 ....و خورشید را [چون] چراغى قرار داد

السماوات دارای چه ماهیتی است که خورشید و ماه در میان آنها قرار دارند؟ آیا سموات همان کرات سماوی نیستند که خورشید در میان آنها جای گرفته است؟

سوره ۷۱: نوح -15 و 16

أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا - وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا

آیا نمی‏دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده ؟ و ماه را در میان آنها مایه روشنائی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است.

رابطه ی سَبْعَ سَمَاوَاتٍ و بُرُوجًا در چیست که اتفاقا در هر دو آیه، اقمار وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ و خورشید جَعَلَ


الشَّمْسَ سِرَاجًا در  میان آنها واقع شدند.

توجه:

آیا قابل تصور است که این کرات عظیم در درون و میان لایه های جوی زمین همچون  تروپوسفر، استراتوسفر، مزوسفر،

ترموسفر و اگزوسفر جا شوند که خود را به زحمت اندازیم تا اثبات شود، منظور از سموات ، لایه های جوی زمین است؟!!! جهت درک نسب قطر لایه های جوی زمین به زمین ، توپ بسکتبالی را در آب فرو برده و بیرون آورید، نسبت قطر آبی که توپ را احاطه کرده است برابری دارد با قطر جو زمین! آیا می توان خورشیدی را در میان چنین قطری جا داد؟!!!


وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاء بُرُوجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ/سوره ۱۵: الحجر -16


سَبْعَ سَمَاوَاتٍ و بُرُوجًا کراتی هستند است که آسمان  الْأَرْضِ را زینت بخشیدند و همان کراتی اند که الشَّمْسَ و الْقَمَرَ در میان


آنهاست (فِیهِنَّ)  و الْقَمَرَ/الشَّمْسَ بر زمین در حال طلوع و غروب اند و شبهای مهتابی و روزهای گرم و آفتابی زمین را رقم می زنند.

پس:(سوره ۷۸: النبأ - 12 الی 13)

وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا-وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا

و بر فراز شما هفت گانه ای محکم بنا کردیم - و چراغی روشن و حرارت بخش آفریدیم.


فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَأَوْحَى فِی کُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ/سوره ۴۱: فصلت -12

در این هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و آنچه را می‏خواست در هر آسمانی مقدر فرمود، و آسمان پائین را با چراغهای (ستارگان) زینت بخشیدیم و با حفاظی حفظ کردیم، این است تقدیر خداوند دانا.

در سوره (فصلت) قبل از آیه فوق، آیه ایست که ناباوران را به پرسش می گیرد:


قُلْ أَئِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ.../سوره ۴۱: فصلت -9

بگو: آیا شما به آن کسی که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید؟

آیا تشابه خلقت زمین و سبع سماوات در دو یوم ما را به پذیرفتن معنی هفت سیاره سماوی برای سبع سماوات/السماوات السبع سوق نمی دهد؟

و لقد زینا السماء الدنیا بمصابیح)....الملک/:(۵

ما آسمان دنیا(گیتی=زمین) را با چراغهائی زینت بخشیدیم....

لازم می دانم به این نکته اشاره کنم که برخی از این سیارات همچون زمین، آسمانشان بواسطه شفافیت جوی به زینت کواکب بروج / مصابیح، مزین بوده و برخی همچون زهره و مشتری حائز چنین شرایطی نمی باشند.

جهت بررسی و آشکار شدن چنین تفاوتی و فهم موهبت الهی در داشتن آسمان (سپهر) مزین به ستارگان و سیارات، شناخت شرایط سیاره زهره(ونوس)ضروری است.

بررسی جو زهره نشان می دهد که فشار جو در آن 90 برابر فشار جو در زمین است . ارتفاع قاعده ابرها 30 کیلومتر و ارتفاع راس ابرها در حدود 70 کیلومتر از سطح سیاره برآورد شده است.

بعبارتی زهره برای منجمین و رصد گران خود کابوسی دهشت آور است که با داشتن مقدار زیادی غبار و ابرهای متراکم ابدی ، اجازه مزین شدن آسمانش را به کواکب/بروج و ستارگان چشمک زن نخواهد داد.

انا زینا السماء الدنیا بزینه الکواکب (صافات/6):

ما آسمان دنیا را به زینت ستارگان آراستیم.

و لقد جعلنا فی السماء بروجا و زیناها للناظرین (الحجر/16):

ما در آسمان بروجی قرار دادیم ، و آن را برای بینندگان آراستیم.

تزئین شبهای آسمان زمین که دنیای ماست به زهره ، مریخ ، مشتری ، عطارد و دیگر سیارات و ستارگان، عجب زینت بخشیدنی است!

 تسبح له السماوات السبع و الارض و من فیهن و ان من شیئ الا یسبح بحمده ولکن لا تفقهون تسبیحم انه کان حلیما غفورا (اسراء/44):

آسمانهای هفت گانه و زمین و کسانی که در آنها هستند، همه تسبیح او می گویند؛ و هر موجودی، تسبیح و حمد او می گوید؛ ولی شما تسبیح آنها را نمی فهمید؛ او بردبار و آمرزنده است.

سیاره زمین در آیات الهی همواره همنشین السماوات است و  السماوات و الارض به چشم همه مطالعه کنندگان قرآن آشناست!

- قل من رب السماوات السبع و رب العرش العظیم(مومنون/86).

-  الذی خلق سبع سماوات طباقا...(ملک/3).

و کذلک نری ابراهیم ملکوت السموات والارض و لیکون من الموقنین(انعام/75):

و اینچنین نظام آسمانها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم تا از یقین آورندگان باشد.

چقدر زیباست لحظه ای که ملائک، رسول منتخب را به آسمان می برند و نظام سماوی، شامل سیارات و زمین(السموات و الارض( را از آن منظر گاه، به او نشان می دهند تا قلبش به یقین رسد.

براستی زمانیکه رسول امی عربی و یا جد او ابراهیم)که درود خداوند یگانه و ملائک بر ایشان باد) از مدار زمین، به حقارت بشر در برابر خداوند کریم می نگریستند، با خالق مهربان چه میثاقی بستند؟ و کسانی که آن پایین، در دختر کشی و مال اندوزی مست و مشرک به خالق خویش بودند، برای قتل این رسولان منتخب چه در سر می پروراندند؟!

اولم ینظروا فی ملکوت السموات والارض وما خلق الله من شیئ وان عسی ان یکون قد اقترب اجلهم فبای حدیث بعده یومنون(اعراف/185):

آیا در نظام سموات کرات سماوی) و زمین (و آنچه خدا آفرید نظر نیفکندند. شاید پایان زندگی ایشان نزدیک شده باشد. بعد از آن به کدام سخن ایمان خواهند آورد.

آیا بشر امروزه با تلسکوپها و فضا پیماها در نظام سماوی منظومه ای)آسمانها و زمین)نظر نیفکنده است؟ آیا نقطه ای بنام زمین، توسط کاسینی از مدار زحل، عکسبرداری و ارسال نشده است؟

آیا بشر نفهمید که نقطه نشینی با کفر، شرک، تکبر، خون ریزی، ظلم و جنایت منافات دارد؟

لکن شادند به آنچه از علم و تکنولوژی نصیب ایشان شده است(فرحوا بما عندهم من العلم).

شاید اجل نزدیک باشد و "حاق بهم ما کانوا به یستهزءون"

بهر حال فضاپیمای) NEW HORIZONS افقهای نو) از کیپ کاناورال در ایالت فلوریدا سوار بر موشک اطلس 5 ، مدتهاست که به فضا برخاسته، تا بشر آخرین ترجمان آیه زیر باشد:

سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق اولم یکف بربک انه علی کل شیئ شهید(فصلت/53):

به زودی آیات خود را در افقها و جانشان به آنها نشان می دهیم تا برای آنان آشکار گردد که او حق است...

و کاین من آیه فی السموات والارض یمرون علیها و هم عنها معرضون (یوسف/ 105):

چه بسیار آیات در( منظومه ی )السموات و الارض هست که بر آنها می گذرند و از آن روی می گردانند!

 

قرآن و سایر اجرام آسمانی

و النجم اذی هوی (النجم/1).

النجم الثاقب(طارق/3).

انا زینا السماء الدنیا بزینه الکواکب (صافات/6):

ما آسمان نزدیک را به زینت ستارگان آراستیم.

و لقد جعلنا فی السماء بروجا و زیناها للناظرین (الحجر/16):

ما در آسمان بروجی قرار دادیم ، و آن را برای بینندگان آراستیم.

و لقد زینا السماء الدنیا بمصابیح)....الملک/5:(

ما آسمان دنیا(گیتی=زمین) را با چراغهائی زینت بخشیدیم....

فقضاهن سبع سموات فی یومین و اوحی فی کل سماء امرها و زینا السماء الدنیا بمصابیح وحفظا(فصلت/12).

مصابیح دامنه تزئین آسمان شب دنیا را می تواند از  نجوم وکواکب/بروج/سیارات(باچشم غیر مسلح)، سحابی ها، خوشه ها و کهکشانها(با چشم مسلح)، مملو نماید.

افلم ینظروا الی السماء فوقهم کیف بنیناها و زیناها و ما لها من فروج(ق/6):

آیا آنان به آسمان بالای سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کردیم(و بنینا فوقکم سبعا شدادا) وچگونه آنرا زینتبخشیدیم(و لقد جعلنا فی السماء بروجا و زینا ها للناظرین) و هیچ شکاف وشکستی در آن نیست(الذی خلق سبع سموات طباقا ...هل تری من فطور....).

السموات و الارض و ما بینهما:

اگر السماوات، سیارات و الارض زمین باشد پس مابینهما میتواند شامل:سیارک ها ، سیاره های دنباله دار ، اقمارسیارات، کمربند سیارکها(بین مریخ و مشتری)  باشد که  ما بین السموات والارض قرار گرفته است.

تبارک الذی جعل فی السماء بروجا و جعل فیها سراجا و قمرا منیرا(فرقان/61):

پر برکت است کسی که در آسمان بروج را قرار داد و در بین آنها سراج و ماه تابنده را قرار داد.

یا معشر الجن والانس ان استطعتم ان تنفذوا من اقطار السموات والارض فنفذوا لا تنفذون الا بسلطان(رحمن/33):

ای گروه جن و انس اگر میتوانید از مرزهای سموات (سیارات) و زمین (قطر منظومه ای)بگذرید پس بگذرید، ولی نمی توانید مگر با نیرو.

وویجر 1و2 در کجای قطر منظومه ای هستند؟ آیا با نیروی هسته ای (رآکتور محرکه) خود توانسته اند وارد فضای بین ستاره ای شوند؟

جنیان در تحقیقات خود جهت عبور از اقطار سموات و الارض به کجا رسیده اند؟

آنها(فضانوردانشان) که در سوره جن گفته اند:

و انا لمسنا السماء فوجدنها ملئت حرسا شدیدا و شهبا /7

و انا کنا نقعد منها مقعد للسمع فمن یستمع الان یجد له شهابا رصدا /8


نهج البلاغه  و سماوات


وَکَیْفَ عَلَّقْتَ فِی الْهَوَاءِ سمَـاوَاتِکَ / و سیارات (کرات سماوی) را چگونه در فضا معلق نگاه داشتی.

 تایید ی  از نهج البلاغه در خصوص اینکه سماوات همان کره های منظومه ی شمسی معلق در فضا می باشند در خطبه ی 160ترجمه علامه جعفری با عنوان عظمه الله آمده است که در بخش 4  خطبه می خوانیم:

فَمَنْ فَرَّغَ قَلْبَهُ، وَأَعْمَلَ فِکْرَهُ، لِیَعْلَمَ کَیْفَ أَقَمْتَ عَرْشَکَ، وَکَیْفَ ذَرَأْتَ خَلْقَکَ، وَکَیْفَ عَلَّقْتَ فِی الْهَوَاءِ سمَـاوَاتِکَ، وَکَیْفَ مَدَدْتَ عَلى مَوْرِالْمَاءِ أَرْضَکَ، رَجَعَ طَرْفُهُ حَسِیراً وَعَقْلُهُ مَبْهُوراً وَسَمْعُهُ وَالَهِاً وَفِکْرُهُحَائِراً.

پس آن کس که دل را از همه چیز تهى سازد، و فکرش را به کار گیرد تا بداند که: چگونه عرش قدرت خود را برقرار ساخته ‏اى و مخلوقاتت را چگونه آفریده ‏اى و چگونه کرات /سیارات را در فضا آویخته‏ و معلق ساخته اى و خشکی های زمین را چگونه بر روى امواج آب گسترده ‏اى! نگاهش حسرت زده، و عقلش مات و سرگردان، و شنواییش آشفته، و اندیشه‏ اش حیران مى‏ ماند.  

امیرالمومنین علی ابن ابی طالب ( ع) چه زیبا کلمات را در کنار هم چیده تا بهانه ای برای گریز از فهم سماوات فراهم نباشد.مسلما معلق بودن برای سیاره و کره ی سماوی  در فضا معنی پیدا می کند و با آوردن لغت الهواء/ترجمه میکنیم فضا،  بهانه را از کسانی که معتقد به لایه های جوی در ترجمه سماوات هستند می گیرد . 


مقاله فوق برداشتی آزاد از تفکر در قرآن ، در ارتباط با ترجمه و فهم معنی سبع سماوات/السماوات السبع/ السماوات و الارض بود. همواره راه برای کشف حقیقت مهیاست.تا نظر دیگر صاحب نظران چه باشد؟

از حوصله و تحمل شما عزیزان نهایت تشکر و امتنان را دارم.

 " حمد و سپاس مخصوص پروردگار عزیز و مهربان آسمانها و زمین است".

نویسنده و محقق : سید اسماعیل اسلامی

پایان-


نجوم در قرآن 

واژه های کلیدی جستجو و تحقیق در آیات وحی بر مبنای تعاریف ستاره و سیاره شناسی:

النجوم = تکرار : 9 بار (انعام/97 – اعراف/54 – نحل/12 – حج/18 – صافات/88 – طور/49 – واقعه/75 – مرسلات/8 – تکویر/2)

بالنجم= 1 بار

النجم= 3 بار (نجم/1 –رحمن/6 –طارق/3)

فلک= 2 بار (انبیاء/33 – یس/40)

بروجا= 2 بار (حجر/16 – فرقان/61)

البروج= 1 بار

القمر= 25 بار

قمرا= 1 بار (فرقان/61)

للقمر= 1 بار (فصلت/37)

کوکبا= 2 بار (انعام/76 – یوسف/4)

کوکب= 1بار (نور/35)

الکواکب= 2 بار (صافات/6 – انفطار/2)

السماء= 118 بار

سبع سماوات= 5 بار (بقره/29 – فصلت/12 – طلاق/12 – ملک/3 – نوح/15 )

السماوات السبع = 2 بار ( اسراء/44 - مومنون/86 )

جالب است که هفت آسمان سماوی(السماوات السبع + سبع سماوات ) صرفا هفت بار در کلمات وحی تکرار شده است!

السماوات= 185 بار

السماوات و الارض = 180 بار

سماء= 2 بار (هود/44 – فصلت 12)

الارض= 444 بار

ارض= 6 بار

ارضی= 1 بار

للارض= 1 بار

دخان= 1 بار (فصلت/11)

بدخان= 1 بار (دخان/10)

کرسیه= 1 بار (بقره/255)

بمصابیح= 2 بار (فصلت/12 – ملک/5)

بالشمس= 1 بار (بقره/258)

الشمس= 29 بار

شمسا= 1 بار (انسان/13)

للشمس= 2 بار(نمل/24 – فصلت/37)

شهاب ثاقب= 1 بار (صافات/10)

النجم الثاقب= 1 بار (طارق/3)

العرش= 20 بار

عرش= 2 بار (نمل/23 – حاقه/17)

عرشه= 1 بار (هود/7)

سبعا= 1 بار (نباء/12)

اقطار السموات= 1 بار (رحمن/33)

سبعه= 1 بار (لقمان/27)

سبع طرائق= 1 بار (مومنون/17)

شهاب= 2 بار (حجر/18 – صافات/10)

شهبا= 1 بار (جن/8)

شهابا= 1 بار (جن/9)